0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
791
Okunma
ankaranın göbeğinde
barış türküsü dilinde
ne kin bilir nede nefret
sevgi vardır belleğinde
bebeğiyle çıktı yola
elsallandı uğur ola
acılardan usanmıştı
tek dileği barış ola
ankaranın tren garı
insan doldu sanki arı
kurulmuş haince tuzak
yarım kaldı şarkıları
kolkola girip yürüdü
amaçları hep bir idi
ayrıldı başı bedenden
elinde kaldı simidi
kimi yedi kimi yetmiş
eşinin elinden tutmuş
yavrusu param parça
sordular adın unutmuş