Sensizim,
ve sensiz kaldıkça senleşiyor içim.
ayaklar altına alınası ihanetini taşıyorum
baş ucumda,
seninle birlikte yalnızlaştırıyorum kendimi,
sevdiklerimden kaleler inşa ediyorum aramıza,
oysa hazırdım aşkına...

Ömrümü önüne koyduğum günü hatırla,
gönlümü okşayamayacağını anlayamamıştım o zamanlar,
gözlerinin ayrılığa ihanet taşıdığını kim söylerdi ki bana.
Hatırla, eksiklerinle sevmiştim seni,
Yalanlarınla...
Küçücük yalanlarının bir gün güneşime perde
çekeceğine ihtimal vermemişti sana olan sevgim.
Çünkü sevenin sevdiğinden başka kimsesi olmaz
diyerek sevmiştim.
Kendimden çok sana güvenmiştim.


Yokuşu çıkmadan zirveye kavuşulmaz, yaralı
yaralıda yokuş çıkılmaz.
Sen, sen tepesinde yaraladın beni, geri dönsem
kanımda,
ileri gitsem acımda boğulacağım.
Bulunduğun yerde saymak hedeften mahrum
kalmaktır.
Ilerliyorum sana doğru, ama acımda değil sensizlikte
boğuluyorum...
Osman Cantemir