bazen en zoruydu,
kaçmak kendinden.
bazen
söylemekti gerçeği
en zoru.

kapatıp gözlerini
içine
kendini attığın,
sessizliği çıldırıyordu boşluğun
çıldırıyordu.

bir zamanlar;
uzun sarı tarlalara
yürüyen rengarenk ayakların,
sonbahardı
ve bunu sen bilmiyordun

nokta ve virgüllerin
canı cehenneme!
gidiyordun sen
o eski dağların
sisli eteklerine
gidiyordun

içinden rüyâlarının
kapkaranlık boşluğu,
çekip alıyordun yine içine,
işliyordun
kendi desenine
işliyordun.

kurallara bağlı kalmayı
istemiyordun
kulağında itirazlar
yürüyordun
üzerine ölülerin
yürüyordun

yaşarken ölmeyi becerip,
ölünce,
konuşmayı hayal edeceğin dünyaları
kuruyordun kendine,
minik bir kayıktan,
kuruyordun.
-------

yaşamak ne kadar güzel.
soluk almak.
yağmurda ıslanmak.
dinlemek rüzgârı.
neden geldiğini bilmediğin
bu sır dolu gezegende.

10.09.2015