nereye elini atsa, kağıtlar, eski kitaplar
kiminde, nasılsa yarım kalmış satırlar
kıymayın çocuksu düşlerime diyordu sanki
sanki, eski tüfek kahrından patladı patlayacak

altı çizilmiş şiirler durdukça ağlayacak kiminde
masada açık duran bir kitap kalacak sonra


hem her şey şiirlerde değil miydi?
yarım kalan aşk ile tükenir ömür
yarım elmanın çürümüşlüğü

ve fosilleştikçe sevda kömür...


bakmayın siz demesine
"topla şunları, atarım hepsini yoksa"
kendisini yazıyordu kalem oysa
atabilir mi insan yüreğinden.. seviyorsa

gün geçer yürekte tükenir ömür...


pencereden bir baksa, cennetti yurdu
üst üste yığılmış evlerin sonu gökyüzü
masmavi gözlerine yansıyordu
füzeleriyle uçaklar geçmesin istiyordu

çizmesin maviyi izli mermi
hem her şey yürekte gizli değil mi...!


bir bulut şekil değiştirdi ufukta
bir damla düştü kirpik ucundan
insanlar kaçıştılar yağan yağmurdan

bombalanmış bir yüreğin ardından


bir aşk şiirde
bir gök şiirde mavi
kaldırımlar şiirlerde yürürdü
velev ki şairler haziranda ölürdü...