Heybetli duruşuyla, kollarını gererek,
Yüce dağlar üstünde, biraz sakin düşünür.
Nimete doymak bilmez, etrafını savarak,
Yeryüzünü unutup, arşa yakın düşünür.

Koskoca bir evreni canavarca yutarak,
Gölgelere kaçarak, şemsiyeler tutarak,
Haktan hukuktan yana türlü nutuk atarak,
Heybeden yoruldukça sırta çıkın düşünür.

Duyan gerçek sanıyor süslediği yalanı,
Sırtımıza geçirir uyanıkken palanı,
Meydanlara indirir sıvazlayıp yılanı,
Hafif bir gülümseme, besbelli hin düşünür.

Gökkuşağı ufuklar, hayallere oturur,
Öyle dalmış dururken, kendi malı götürür,
Arza eğilmez başı, hem de yana yatırır,
Dünyanın akıllısı!.. Çağa akın düşünür.

Yığınlar terki vatan, kaçıyor dağa taşa,
Benizler kavrulmuştur, muhtaçlar lokma aşa,
Söylemekten korkarım daha ne gelir başa,
Elleri kan kokuyor, bıçağa kın düşünür.