kim yaşar ki yağmurun altında
kuraklığa adanmışken canlar
ırmaklar vardır coşkunluk diz çöker durgunluğuna
küçük küçük ölürler büyük ölümden önce
kıyamam ki ellerine
küllerimi dökeyim zalimce





bir ben miyim ardımda hengame bırakan
bir ben miyim yıkık kentlerde ayak izi bulunan
duvarların altında kaldı eğri odunlar
kırk gün olmadan kapandı perdeleri dergahın
kırk yıl dillerde tövbe artığı





gül yanaklarda uyurken helal nefesler
şirazesi kayar firari yıldızların
kış çökmüş gözlerin buğusunda demlenir sitem
ıslak ıslak uğurlanır geç kalmış merhabalar
dağınık mekanlarda kaybolur duman silüetler




gün aymadan güneşin sesi gitti
gün aymadan gül yüzde dikenler bitti
gün aymadan keman kaşlarda bestelendi güftesiz şarkılar





yalnızlık, yokluğun pençesinde suya inen ceylan
beklemek, hiçliğin büyüttüğü aç biilaç yırtıcı






frezya