İllet-i n/isyan ile kuşatılmış irâde
Us’a tahsis damarda zehirli, kirli kan var.
"Eşref-i Mahluk" miskin; tâkatsiz, alelâde
"İmkânsız" görüp "zor"da, kendini bırakan var.

Kesilmişse bir kulun Rabbiyle irtibâtı
Mil çekilir idrâke, çözemez Kâinâtı.
Firdevs’e yol açıkken, tutup keçi inatı
Fit olup cehenneme, oluk oluk akan var.

Geçse dahi her ânı Yaradan’ı anmadan
Doymuyor insanoğlu; "ver" diyor utanmadan.
Ecel kuşu ansızın başucuna konmadan
Ne nimete bir şükür, ne yemekten bıkan var.

Bakma sen nefse köle zavallı ukelâya
Bir lahzâ soluklan da kulak ver şu salâya
Gün gelip konacaksın soğuk bir musallaya
Toprak tene doymuyor; cesede acıkan var!

İslâm ile müşerref, alnın ak, başın diksen
Korkmana hiç gerek yok vazifeni müdriksen
Lâkin, Allah’a âsi, mücrîm, hatta müşriksen
Kolay geçilmez sırat; hesap soran Furkan var.

Gâye nedir bilene meçhul değil felâhı
Rehberi Resûl kula yardım eder İlâhı
Boşyere verilmemiş; hem irâde silahı,
Hem, her an "Ni’mel Vekîl", dua denen kalkan var.

İnkârdan bîtâp sefil, sansa dahi sahipsiz
Yuları Yüce elde; yaratılmamış ipsiz!
Varsın hâlâ bir delil, iz arasın edepsiz
"Benim" denen bedeni mezarlara yıkan var.

Deyip "Ey Gâfil uyan, sahi sandığın yalan"
Öğüt serdim sayfaya; yok mu nasihat alan?
Ta Âdem’den bu deme, ansızın kapı çalan
Girip ayak ucundan boğazları sıkan var.
Toprak tene doymuyor; cesede acıkan var!

Mecit AKTÜRK