Şimdi sana bir şiir söyleyeyim de dinle sevgili;

Ben tek diyemezdim ya
Ancak kalemime mürekkep edip
Gözlerinin rengini,
Ne mutlu anlatabilirsem
Saçının tek bir telini.

Ecelin sıktığı boğazdaki nefes
Şu toprağı yırtıp da baş veren
Güneşe hasret filizdeki heves
Öyle kıymetsiz öyle vazgeçilesi
Bir kere gülüşünü görmek içun
Feda eder kuşlar uçmayı
Çiçekler açmayı
Rüzgar esmeyi
Ateş yanmayı
Feda eder kalp atmayı.

Ah ki o kalbin
Hangi zümrütten dokunmuş,
İçine kan mı?
Yoksa ab-ı hayat mı konulmuş?
Ya ellerin
Her birine bir ömür verilir
Tutsam yanarım
Tutmasam yandım.

Senin vücut toprağını
Hakk Teala eliyle karmış
Belki bir cennet
Belki de bilenmeyen
Sade Rabb’e malum
Bir baharı da içine katmış.

Ey sevgili
Ey güneşi kıskandıran
Gülüşü sabahı andıran
Hüznü yürekte yara
Öyle hasretim ki sana
Yüzünü gören odandaki cama
Bir soğuk gece vakti gelir,
Sinerim bir buğu gibi
Belki silersin de
Elin yüzüme değer
Kim bilir?..