75
Yorum
79
Beğeni
5,0
Puan
3702
Okunma

Bu vefasız dünyada,gönlümle hep sendeyim.
Hazan yaprağı gibi , sürüklenir dururum.
Geçse de gül mevsimi,sararmış bir handeyim.
Son bahar rüzgarıyla,günden güne kururum
Ne denizin mavisi,ne de çalınan sazlar.
İçimde bir titreme, sıcak geçse de yazlar
Boynu bükük masuma,baktıkça yürek sızlar.
Son bahar ,rüzgarıyla,günden güne kururum
Her yer sarı görünür,renkli resim çizemem
Güzellikler kayboldu,sorunları çözemem
Kapkaranlık bir yolda , aydınlığı sezemem.
Son bahar ,rüzgarıyla,günden güne kururum
Helal lokma yiyenin ağzında şükür vardı.
Hiç durmadan çalışır,hakkını da arardı
Dürüstlüğün ilkesi, benliğini sarardı.
Son bahar ,rüzgarıyla,günden güne kururum
Tarumar oldu gülşen, goncaları döküldü.
Fırtınanın hışmıyla ,kökü yerden söküldü.
O verimli toprağa ,hüzün gülü dikildi.
Son bahar ,rüzgarıyla,günden güne kururum
Yuva yapmış baykuşlar, çardaktaki asmaya
Sakın güvenme artık,çomar daki tasmaya.
Selam verip,dert alma ,sokaktaki yosmaya
Son bahar ,rüzgarıyla,günden güne kururum.
Belli etmez şu gönlüm, düşüncemde neler var.
Yaşadığım maziden ne yer kaldı ne de yar.
Senden başka kimsem yok,Rahmetinle beni sar.
Son bahar ,rüzgarıyla,günden güne kururum.
Ülkü Ahıska
5.0
100% (71)