Gecenin parmaklarında akan kan
Kan revan içinde kavrulan can
Gizlenmiş arkama yalnızlığa ıslık çalan gölgem
Devedikeni sürgülü anılarım sığındığım bölgem
Belki de kurtulmak ruhumu daraltan tüm imgelerden
Bir urgan hazırlayıp özlem asmak asılmak sevgiliye

Ve bilirim kurtuluş yok kaçış yok
Etrafımı çevreleyen sarmaşıktan
Ve bilirim yol hep aynı yol çıkış yok
Acıları içmek kırık bir kaşıktan
Kana kana susmak susamak sevgiliye

Dağıtmak gökyüzünü kapatan bulutları
Tutunup yıldızlara işlenmek ilmek ilmek
Sevgiliye yollamak yosun tutmuş umutları
Kanadığın kadar kanattığın kadar sevmek
Güneşinden dökülen çiçek olmak sevgiliye

Bir kadavraya can verecek nefes yok
Güzellik maskesine takılan simalara
Tutunup dans edecek heves yok
Yanağı yağmalayan damlalarla

Bu düzeni bozuk dünya da bozulmak harcanmak
Boyunu aşacak günahla yanmak
Kuş cıvıltılarıyla hatırlamak anmak
Çıkrığa dolanmış ip gibi dolanmak sevgiliye

Yol olmak yol almak saçının her telinde
Dökülüp serpilmek
Gül olmak al olmak yakışmak yanağına
Öpüp büyümek
Ninni gibi bir aşkla uyanmak sevgiliye



Ayfer Aydın Tekin