ben seni şiirlerin yazılmadığı yerde
hiç sesin çıkmadığı bir huzur seherinde
bir nefesten nefese geçişin her yerinde
işte öyle severdim kalbim duracak gibi

hep seni görür idim gökte yerde mezarda
fırında ve manavda çarşıda ve pazarda
mahallede sokakta aklım baştan tozar da
ardın sıra giderdim kalbim duracak gibi

o kara gözlerinle dalarken sonsuzluğa
kahverengi gözlerin düşmezdi sensizliğe
yeşil gözlerin kovar iken her yönsüzlüğe
ben seni kucaklardım kalbim duracak gibi

hangi renge yorsaydım gözlerinin rengini
kıskanırdı kendinden kendi bile dengini
seninle seyran ettim yedi dünya engini
ben seninle yaşardım kalbim duracak gibi

kimi gün esmer idin kimi gün bir sarışın
kumral olduğun zaman başka idi duruşun
fermanımdı gözlerin kirpiğin ile kaşın
ben hep senden korkardım kalbim duracak gibi

ne dediysem sürmüştün aşk çıkmazına beni
cehennemdi değdi mi tenime aşkın teni
dünyevi bilemez ki eski nedir ne yeni
ne çok yar sevmiş deme kalbi duracak gibi
ben bir kalp yalnızıyım kalbim duracak gibi