Ne zaman kavuşuruz seninle bilmem
Beni bir köşede beklersin ölüm
Sendedir hep aklım sendedir fikrim
Yükünü sırtıma yüklersin ölüm

Seninle doludur günüm ve gecem
Sensin her kelamım kelimem hecem
Bir hayal uğruna harcadım nicem
Dertlerime bin dert eklersin ölüm

Sen hep gençsin yitirmezsin özünü
İnsanlardan ayırmazsın gözünü
Kötülere demezsin de sözünü
Hep iyi olanı haklarsın ölüm

Nice sultanları nice hanları
Nice arifleri nice canları
Acımadın toprak ettin onları
Yine de kendini aklarsın ölüm

Derdimizle sevinirsin onarsın
Kuzgun gibi tepemizde dönersin
Bıkmaz mısın kanımızla yunarsın
Kirli ellerini paklarsın ölüm

Aradım da bulamadım dengini
Ne yapsak da yenemeyiz fendini
Kurtaran görmedim senden kendini
Bazen de işini sıklarsın ölüm

Karanlık yollarım sildim ardımı
Geride bıraktım ömür yurdumu
Gönlümün dağını duman sardı mı
Çalarsın kapımı yoklarsın ölüm

Anlamadım çoğum ile azımdan
Alamadım baharımdan yazımdan
Gel ayırma beni dertli sazımdan
Sonra kendin nasıl aklarsın ölüm

Çekip rüzgarını üstüme esme
Gencim urganını boynuma asma
Korkar isem senden darılıp küsme
Yoksa dertlerimi çoklarsın ölüm

Karanlıktan gelir avazın sesin
Yüreğimde gezer soğuk nefesin
Kurtuluş mu yoksa bela mı nesin
Gözümü dünyaya toklarsın ölüm

Mevla fakir bilsin Emrah kulunu
Türlü belalara sarsın solunu
Bazen de gözlerim senin yolunu
Nedendir kendini saklarsın ölüm

15 Eylül 2015 Salı