4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
977
Okunma
Kızıl göz çanağında kök salmıştı, yar.
Ne onu toz bulutuna teslim edecek töre.
Ne de nefret şamarını yüzüne vuracak yöre.
Çöl güneşinin gözyaşlarında dört damla vardı.
Yamalı ceketin cebinde sevgi çiçeği gülüyordu.
Yosun yeşilinin dilinde akmıştı gece
Yüzün cehresini öpen tebessüm bahardı.
Sabahın gözlerinde bulut
Koynunda ise serin bir rüzgar vardı.
Ne geceye dönecek imkan.
Ne de güneşi sabaha ekecek zaman.
Umutsuz umutlara giden yollar
Yürüyemeyecek kadar yaşlı ve dardı...
İzzettin AKYAPI
5.0
100% (3)
Cevap Yaz