Her bayram bir ünler pir ünlerim
Nerede o eski bayramlar derim
Galat-ı meşhur bir hal alır
Gönül bir hasrete râm olur da
Yüreğimizden süzülür bal olur
Dilimizde billurlaşır da o güfte
Beste olur gönüllerde

Düşünüyorum da
Eski bayramlar hatırıma gelir usulca
Bir köy bayramı
Gönlümün olanca derinliğinde
Yâd ederim sessizce

Kurban bayramı derim
Bir başkadır kalbimde her dem
Şekerlenmemiş anılarla yüklü belleğim
Koç be koç! Sensiz nideyim
Kurdelana gurban olam senin emi!

Bir köy evi hayalimde
Bayram namazını takiben
Meydan alır koççum benim
Meeee! Beeee! Nidaları arasında
Nasıl da kavrardı yaşlı nine
İki koçu boynuzlarından

Ve öylesine sıcacık bir ev ki
Ev değil de bir yuva
Çıtır! Çıtır soba yanar da
Tutuşur usulca odunlar

Bağdaş kurarsınız yer sofrasına
Pamuk gibi ekmekler damaklarımıza yayılır
Ortada mis gibi kavurma
Iımmhh!
Ve soba ateşinde demlenir çaylar
Aaahhh!

Önce bir temaşa edersiniz
Sizi bilmem ama ardından
Çekerim mis kokuyu içime
Duyumsarım usulca benliğimde
Anlamına varmadı mı ağırdan
Heyhat! Kurban bayramı nece?

Bir ulu bayram yine
Güz, türküsünü terennüm eder inceden
Şehrin heyulası içinde terane okunur nafile
Dellenir mi acep bu gönül?
Ümit hangi tepenin ardında bilinmez de
Ben size söyleyeyim gardaş
Bu fakirin zihni bir köy bayramında biline.


L.T.