Mevsimlerden yine hazan mevsimi aylardan eylül
Kehribar sarısına bulanmış her taraf
Hüznün rengârenk tonlarıyla girer gönüllere
Soru işaretleriyle dolu benliğinde
Noktalama işaretleri hâkimdir hazan mevsimine
Yorgunluklar baş gösterir
Dökülür yapraklar birer birer sonbahar geldiğinde
Her biri savrulur bir tarafa


Ey hayat!
Hüznünü yaşıyorum dalından düşen
Sararıp solarak dalında tutunamayan
Rüzgârların önünde savrulan yaprakların
Hüznünü yaşıyorum


Hazan mevsimiyle birlikte
Sonbahar rüzgârları esiyor yorgun gönlümde
Radyolarda sanki daha içli şarkılar çalıyor
Çok yorgunum
Gönlüm yorgun
Yüreğim küs sevdalara
Dilim lal olmuş suspus
Özlemlerin çığ gibi büyümüş
Hasretin düğümleniyor boğazıma
İki gözüm iki çeşme
Yağmur bulutları hazır çakıyor şimşekler gözlerime…


Ey hayat!
Hazan mevsimiyle birlikte
Sararan yapraklar gibiyim yaşıyorum an be an sonbaharı
Gönlümde ki baharı kışa çeviren bu mevsimin sonu ilkbahar olsa da
Ben hep “Güz gülleri gibiyim
Hiç bahar yaşamadım”

Ey hayat!
Aylardan eylülse eğer
Bulaşmışsa kehribar sarısı hüzünler yüzüme
Aynalara bakamam
Çünkü ne zaman aynaya baksam
Soluk kuru yapraklar gibidir yüzüm
Çok yorgunum, içim dışım hazan mevsimi
Sokaklara çıkamam
Benimle yarışır soluk benizli yapraklar
Peşimi bırakmaz anılar…


Ey hayat!
Ayaklarına kapanıyorum ne olur al beni de
Dalında kalan son yaprak gibi bekletme
Bırak sonbahar rüzgârlarının koluna
Savurup götürsün beni de yapraklar gibi
Götürsün uzaklara, onun olduğu her yere

Ey hayat!
Bir varmış bir yokmuş diye başlarmış masallar
Ekimin elleri gibi ellerim soğuk şimdi
Üşüyorum, bedenim, dudaklarım buza tutmuş
Ey hayat, say ki ben hiç yaşamadım,
Say ki acıyı hiç tatmadım
İhanet nedir bilmedim
“Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine” diye
Mutlu biten masalım da olmadı
Yorgunum
Çok yorgun
Duy sesimi ey hayat!
Eylül yorgunuyum…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
22.09.2015