En kirliden başlayım, kumaşı anlatmaya,
El değmez iğrenirsin, değmez temizletmeye,
İçinde insan yaşar, bilinmez temizliği!
Nice temiz giysinin, içinde Kirliliği!...

Bâzen yırtıklı- örgü, kimi lekeli solgun,
Öyle yıprak çeket var, yirmibeş delik ördüm,
Eskimiş de- eskimiş, sâhibi yol şoförü,
Böylesi tek ömrümde, vefâlı para körü...

Ne kumaşlar diktirdim, patladı- soldu yazın,
Ustalardan bir ordu, sayarsam sabahlarsın,
Kumaş bir ten, deridir. İnsan kadar çeşitli,
Beğenen beğendikçe, çıkar yeni desenli...

Kenârında kimliği, emektârın’ okusun,
Gözlerini kapa- tut; elinle duy dokusun’,
Makastar, zevkle keser, renkler büyü kokusu!
Şeffaf, abalı- keten, seven elde dokusun...

Temiz top kumaşların, rûhunda sanat yatar,
Renk var insan güldürür, gören kahkaha atar,
Modeller ve yırtmaçlar, düğme- aksesuarlar,
Tel simli kumaşlardan, milyon fosforlar parlar!...

Kareler tutmalıdır, önde- kolda, yakada,
Dikilmiş kumaş ile, fors atılır- caka da!
Giyen özgürce sallar, kelebeksi kanatlar!
Giyim gösterisinin, mîmârıdır Sanatkâr...

Kadir, dolmadı niyet, sen yazını uzatma!
İkiye dörde değil, ister binkırk’a katla!
Kişiyle- kişileşir; elbise kumaşları,
Kırkbeş yıl temizledim, yaşadım kumaşları!...

Top hâlinde gururlu, giyene bayramlıklar,
İçinde, kim değerli, kimisi îdâmlıklar!
Çıkart- tart... bak kaç gram, bezinde kir uyuklar!
Gönülden giyinmeli, gayrısı Selâmlıklar!.


kadiryeter Kadir Yeter. 22 EYLÛL 2015 Sâlı. TRABZON.


Sitemizde ilk yayını: 01.01.2008
İlgi: w.edebiyatdefteri.com/siir/76682/elbise-kumaslari