Durduramıyorum öfkemi ,
Kusamıyorum......
İçimdeki esen rüzgarları
Patlayacak kasırgaları

Konuşamıyorum , bağıramıyorum
Sevdayı haykıramıyorum herkeze,
Patlıyorum herkeze ,
Kusuyorum öfkemi durduk yere
Sebepsiz yere iş çıkarıyorum onlara

Kendim yaralı bir ceylan ama benimle
Birlikte dipsiz ,amansız ormanlar
Çekiyorum onları....
Sinir sahip oldum senin yüzünden
Sinir taşım sende tüketim

Her olayda acizliğimden
Üstün çıkmaya çalışmaktan
Sinir damarımı sadece
Sevdiklerime göstermekten
Sana kalan öfkem
Ayrılığın acısından
Sözlere itibarsız kalmasında ,
Yenilme duygusundan mı ?
Yoksa yenik düştüğüm bu sevdadan mı ?

Bilinmez ama kendi acılarım yanında
Sana olan kinim ve öfkemi, senin yüzünden
Ailem ve dostlarıma kusmam reva mı ?
Yoksa revayı sende mi ARADIM .
Celal AYDIN