Kirpiklerin sahilim, gözlerin okyanustu
Gönlüm bakışlarında yaşayan bir yunustu.

Eğer karaya vurmuş görürsen bedenimi
Hicranımda bil benim bu ölüm nedenimi.

Hüznümü gizlediğim maskelerim düştüler
Gerçek sandıklarımın hepsi birer düştüler

Beyhudeymiş, boş yere Mecnun’u andırmışım
Bir hayalin peşinde kendimi kandırmışım.

Mücevher gözlerinde eriyen adamdım ben.
Yanardağlar içinde yürüyen adamdım ben.

Sokağında derdimi deştiğim kaldırımlar
Tanır beni yıkılıp düştüğüm kaldırımlar.

Senden bir iz gördüğüm yeri kutsal sayardım
Bastığın yerde türap olsam onur duyardım.

Her yıldız kayışında tuttuğum dilek sendin.
Her gece düşlerimde gördüğüm melek sendin.

Ellerim ceplerimde her gün adımlıyorum
Şimdi bu sokaklarda çile yudumluyorum.

Bu şehrin her köşesi yangın yerine döndü
Sustu bütün sesleri, bütün ışıklar söndü

Bende kapanmaz yara izi olmayı seçtin
Yarınım olmak varken mazi olmayı seçtin.

Her şey senle güzeldi hayat senle anlamlı
Artık uykular yarım düşlerim bile gamlı

Hasan Hüseyin YILMAZ