Gece, en soluksuz haliyle uğruyor bana..
Ama sana yazdığım nağmelerim var benim...
Onlar nefes almamı sağlıyor...


Sana yazmak güzel...
Seni yazmak güzel...
Özlemek, sevmek seni...
Yaz sıcağında içilen soğuk bir pınar suyu kadar güzel..
Sen, olmadığın halde o kadar güzellik saçıyorsun ki içime, bazı sabahlar kollarımda sen varken uyandığımı düşünüyorum...


Şiirlerim geceden kalma bir kahvaltı tabağı..
Tıka basa doyuruyorum yüreğimi...
Bir de göbek çıkıyor ki bende, görme gitsin...
Görenler de bira göbeği zannediyor..
Ama bilmiyorlar, Şiir göbeği o Şiir göbeği...


Kaleme düşmediğin gün yok...
Yüreğim yettikçe yazıyorum...
Yüreğim attıkça da yazacağım...
Sana, Seni...
Okumuyorsan eğer, bu yokluğunun ayıbı...


Ve bazen adını soranlar oluyor...
Onlara ’’ Henüz bir kızım olmadı...’’ diyorum...
Sakın yanlış anlama beni...
Adını anmak istemediğimden değil...
Sadece kimseler bilmesin istiyorum...
Sanki adını söyleyince, seni şiirlerimden çalacaklar zannediyorum...
Sen yokken bile korkuyorum seni kaybetmekten...
Ahmakça kaybetmeme rağmen...
Bil ki sık sık anıyorum adını, kendimle konuşurken...
Sesleniyorum sana içimden, sanki mutfaktaymışsın gibi...
Su istiyorum bazen... Bazen yemeği soruyorum...
Sonra sabrım gelmiyor, kalkıp mutfağa gidiyorum...
Bakıyorum, sen yoksun...
Ve biliyorum asla, gittiğim yerlerde olmayacaksın...

Bir daha uğramayacağın bir ömrün baş köşesinde, bir tanrı misali oturttmuşum seni...
İçimde yarattığın fırtınalara aldırmadan sigara yakıp secde ediyorum sana doğru...
Rüzgara karşı tapıyorum sana...
Ve isimsizleştiriyorum herkesi, sadece isminin hatrına...

( Okuduktan sonra ucunu yak bu mektubun...
Yanık kokusu gelmezse bilirim ki beni unuttun...)

Eylül/20/2015

00:52

Denizli

Fuat Arslan