.... beklenen vuslata vefa olmak





Gecenin şavkı şekvası
zevaline zelal zelal akarken
aya beşik kurmuş sallanıyor yıldızlar


gökyüzünden bir anka kuşu konuyor omuzlarıma
kırk yıl içimleri hatırına buğulu gözlerden bakıyor
hatırlatıyor kalp işçiliğimi


içinde hiçliğin hiçliğinden
vefasızlığın vefasına dair ne ararsan var
ego şişmeleri mi indiren bu itimada güveniyorum
sonra vuslat muştusu meryem ruhu bir yürek
vefasız nasıl hayatta kalır diyor



ateş aşk
kül Vefa olmuş
büyük ceza veriyor kula




ilk doğuş üflemesiyle başlayan
misaka verilen sözün
ahde Vefasıyım diyor


n-arı beyza göz yaşı iksiri
güzellik teneşirinin emanetiyim



toprak mermerlerin
diline çözülen
taş kesilen ömre ömür
insanlığın güvencesiyim



öteler ötesinden
günahsız kopup gelen
güneşi titreten
toprak tenlerin
şavkına büyüyen örtüsüyüm


iki kafes ortasına sıkıştırılmış
ölümsüzlük mührü vurulmuş
boşluğu aydınlatan diriliş yağmuruyum


bir ömürlük can taşıyan
nehir sessizliğinin
yenilmez korkusuyum



mezardan çıkarcası
içine içine çeken
boğaza düğümlenen bir nohut tanesi
püf diyecek kadar
can alıcı bir nefes
rahmana verilen ilk sözün cevabesiyim



ah vefa ah
kaça bölünürsün
veya bölünür müsün
veya bölündüğün yerde misin



papatyalardan taç mahal olmuş yollar
kaderin cilvesinden kaderin cilvesine
gelir bulur aramızda yaşanan damlası



anlıyorum ki
Vefa yolları Veysel etmekmiş
Veyseli yollara hızır etmekmiş
Vuslat- ı cihana beklenilen olmakmış


onikiEylülikibinonbeş
Gülay Göktürk