Bir rüzgar seni alıp götürür
Bir yağmur seni anlık söndürür
Bir kurşun seni hemen öldürür
Bu usta şair senden kötüdür

Yine şair yazıyorum çünkü ben şiirim
Yine saçmalıyorum çünkü ben deliyim
Neden saçmalıyorum ben ne bileyim
İstedim şu sevgiyi biraz hissedeyim

Sürekli tekrarladığım şu saçma keşkeler
Benim neden yazdığımı asla bilmezler
Yanıma yanaşmaz hiçbir zaman kimseler
Çünkü bu deliyi hayatlarında istemezler

İlham ne zaman gelir asla bilemezsin
Aynada gördüğüm deli dediğim sensin
Kendinden başkasını asla sevemezsin
Çünkü sen her zaman bir kimsesizsin

Hiç olduğum kadar ben hep varım da
Saçma şeyler yaşarım şu boş hayatımda
Neden yazdığımı bir gün anlatırım da
Anlatacak kimsem yok şuan aklımda

Bazen bir şiirdir seni ayakta tutan
Asla bilemezsin nedir aklında kalan
Duyguların tek sahibidir bu şiiri yazan
Bir gün öpmek isterler yazan parmak uçlarından

Bazen insanların seni anladığını sanarsın
Kimi zaman bu aptallara bir anlık kanarsın
Yaraysan eğer bir gün elbet kanarsın
Asla sormazlar sen neden yazarsın

Sigara içersen daha rahat düşünürsün
Kafan dumanlıdır sen hep üzülürsün
Yalnız san eğer içinde küçülürsün
Konuşmaya başlarsan tamamen dökülürsün

Bazen ararsın yol gösteren bir hoca
Asla bitiremezsin derdin koskoca
Umutlarını bağlarsın çürümüş bir ağaca
Sonra ağaç olursun dökülürsün sonbaharca

Sürekli yazar durursun şairsin kendince
Şiirde kendini anlatırsın usta bir şairce
Yazmaya başlarsın dumanını çekince
Yazmak istemezsin sigaran bitince

Mısralarımda bulamazsınız tek bir aşk kelimesi
Çünkü yoktur hayatımda aşkın kerimesi
Terk ettiklerimin yoktur bir gerekçesi
Biliyorum geçici bir hevestir seninkisi

Asla ağlama gülmeyi haketmiyorsun
Belki şuan yalnızca hıçkırıyorsun
Biliyorum susmaktan korkuyorsun
Peki o halde şimdi neden susuyorsun

Sigaraya vurursun kendini başın çatlar
Bu zıkkım derdini sadece ikiye katlar
İçinde birikenler bir gün elbet patlar
Ben asla tadamadım ama vardır ne tatlar

Dinmeyecek bu acı bu kalp boşa direnir
Bu zavallı kalp yalnız aklıma dilenir
Unut düşünme der çünkü içi bilenir
Seni erittiğim için kalp özür dilerim

Bu risale de son buldu nihayetiyle
Gayretim bitmez yaradanın inayetiyle
Ben asla yaşayamam bu kalbin katiliyle
Çünkü hep yalnızım aynadakinin ihanetiyle...Musa Yalçın