GÜLMELERİN VARYA

Fırsat buldukça okul çıkışı
Tren istasyonuna varır
Kavaklık ve değirmenler tarafına
Raylar üzerinde yürümeyi severdik.
Bir rayın üzerinde sen
Öbür rayın üzerinde ben yürürdük.
Ellerimizi uzatırdık birbirimize
Parmak uçlarımız temas ederdi.
Ellerimizi tam tuttuğumuz zaman,
Ya sen düşerdin, ya da ben düşerdim raylardan.
O zaman gülmelerin başlar
Katıla katıla gülerdin,
Ben de gülmelerini severdim.
Gözlerin yanardı çakmak çakmak,
Bazan da gözlerin yaşarırdı buğulu ve nemli,
Çocuk gönüler sevdaya demli...

Utanırdın, gözlerini yere diker,
Göz altında bakardın.
Ben de bakardım, susardım,
Sol göksümü yakardın.
Tekrar gülmelerin başlardı,
Gözlerinle göksüme ilık ılık akardın...

Evinizin hizasına geldiğimiz zaman
Elimi bırakır,
Gözlerime bakar,
Gülmelerin başlar
Güle güle koşar adımlarla giderdin
Gözlerinde yaşlar…
Bense sevdamı sana adar
Tutkularla arkandan baka kalırdım,
Son dönemeçde el sallamalarnı görene kadar...

İşte böyle;
Gülmelerin varya
Sana karşı düşüncelerim başlar...
---- 12.09.1959 – İslahiye.

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul.

........................................................