Ey masmavi gözlerine hayran olduğum matmazel!
Neden tenindeki elbiselerin öyle perişan?
Bak şöyle bir etrafına, tabiat ne kadar güzel!
Olmayasın ha karamsar, muannit-kâr hiçbir zaman!

Ben senin öylesine olmanı talep-kar etmem,
İşte başındaki ala zülüflerin didik, didik!
Fistanın ki, olmuş göğsünde talan, tarumar, müphem,
Ve vücudunda et ne gezer! Tastamamı bir kemik!

Söyle bana! Seni bu derece kim etti tarumar?
Şuna bak: Üstünde kanlar var, her yanın bere içinde.
Kim etti seni? Bu mertebe müthiş bir halde bimar?
Hiç gezilir mi? De, bana, bu alemde bu biçimde.

Hayır! Olamaz böyle zulüm edici hareketler!
Koy onları; seni en mükemmel uşşakların bekler.
Onlar ki pisi pisine seni bil gebertecekler,
Dedim ya! Ala âşıkların var, seni yüceltecekler…

Mesela işte ben; kulunuz, köleniz KÜÇÜK OZAN!
Seni belki hisleriyle bir biçime sokabilir.
Doldu ey matmazelim kan aşkın ile benim kazan,
İşte aşkla yanan kazan, seni mutlu kılabilir.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
VATAN ve ASİLER’DEN.