korkuyorum...
aldığım her nefes sana zehir olacak gönül !
’aradığım zor bir şey değil ki
bir yudum sevgi demen hoş
hani bir şarkıda, manası derin bir sözde de bulursun izini ’
izi buldum, yolundayım aşkın
ama gel gör korkuyorum yâr
ki aldığım her nefes gönlüne zehir olsun ! ...
keman sesi, hüzün verir ney gibi
bir ayrılıktan diğerine savurur gönülleri
ince tiz bir notada buldum izini
sustum...



’Esîr-i gurbetiz biz, senden özge âşinâmız yok
Ayağın kesme başın çün, bizim mihnetserâlardan ’



yanacak onca şey var gördüm tek bir cümlede...
korkuyorum...
gönül sesini bazen bulduğundan bazen bulamadığından ...
bir hayalde, tatlı bir düştesin sen
uyandırmaya kıydım (!)
aklıma düştü
’ ya gül bahçesinden uyandıysan
bu aşk çölünde ne vakit dikensiz bir güle rastlarsın ki
hiç bilemem; korkum var(!)...
...
yeniden bir nağme; inceden bir özlem(vuslat) kokan ney sesi
kulağımı çınlatan
ayrılığa uyanmışım bu sabah
yoksunluğu bütün bütün hissediyorum bu Pazar sabahı
yanımda uyuyordun, tatlı düşümde
yüzünde masum bi gülüş ruya içinde ruya
sen gibi !
ya geldiğin her vakit başka bi düşse
başka bir gül bahçesinde uyuyorsam 
ve her uyandığımda bu an ayrılık anına denkse
söylesene aşkın çekiciliği nerde kalır ki?
şimdi bu korku ondan işte 

....
kapadım gözlerimi yeniden
kör bir karanlıkta bir çift göz arıyorum
fırtına öncesi sessizlik gibi şu an
sığınacak bir liman gibi koynunu arıyorum
kokun şimdi gül kokusuna karışmış gibi
git gide gül kokusuna banıyor nefesim...
belki de gönlümü gönlüne katacak bir ses arıyorum
kör karanlık bir dünya burası
ay yüzünün perde perde gizlendiği nuru arıyorum...



’Kerem kıl, kesme sâkıy, iltifatın bî nevâlardan
Elinden geldiği hayrı, diriğ etme gedâlardan ’



diyecek kadar diri bir ses...
korkuyorum yeniden
gelmeyecek,
harfini çoktan unutmuş bi lâl’in 
gece karası gönlünden medet umulmaz !
yeniden uyanmalı ama aynı zindana uyanmak kolay mı can ?
ya orda seni bekliyorsa umudu ( = kalbini kandırmak ) var ya !
korkuyorsam da uyanmak vaktidir
belki de aşka ha (ne dersin) !
....

korkumu alan bi söz buldum
seni de uyandırmakta haklı olduğumu fısıldayan...



’Vücûdum ney gibi sûrah sûrah olsa ah etmem
Muhabbeten dem urdum, incinmek olmaz cefalardan ’


korku nedir? olacaklar var er ya geç başa gelecek
madem gül bahçesinin yolunu biliyoruz
yolda bizi bekleyen ne cefa var biliyoruz !
o vakit düşte gördüğünü canınla kanınla görmeye gel
düşü mihnetten çıkarıp belay-ı aşka gel...

fuzuliM

not: yazıda geçen beyitler Fuzuli ’nin "Kerem kıl, kesme  sakıy iltifatın bi nevalardan’ adlı eserinden alıntı yapılmıştır...

Şiirime sesiyle can olan sayın Funda SAĞLAM a can-u gönülden teşekkürler...