dünyanın, en karanlık yolu mu?
en karanlık yolu mu dünyanın?
yalnızlıktır.
yani, yalnızlıktır tadımı kaçıran
anılarım gibi.

ve adı konulmamış hatıra ormanına gizlerim çocukluğumu.
insanlığımı, kırılganlığı mı,
açlığımı, tokluğu mu da
evet, onları da.
hani şöyle diyordu ya bir film:
" Siz, bizim kim olduğumuzu biliyor musunuz, efendim? "
şimdi soruyorum size
siz, biliyor musunuz bizim kim olduğumuzu?
bilmiyorsunuz işte.

yani, bilmiyorsunuz bir mumun neye benzediğini
bir kadının neye benzediğini,
ki neye benzemediğini de.
nasıl bilmiyorsunuz
neden değil, nasıl
dudağının kırmızı, gözlerinin iri,
bolca yalnızlığı olduğu, bolca
söyleyin bilinmez mi?
ben bilirim elbette.

yada unutamam, bu da aynı şey
umudu kesmek gibi yoksunluktan
yani unutursam
unutursam işte
nasıl anlatılır bilmiyorum,
soluk baharlar gibi belki de.

lafı dolandırırım, avluyu dolanır gibi
uzun uzun anlatmak istediğimi, anlıyor muşsunuz gibi
şöyle sorsam önüme kim geçerse -yoksunluk nedir? -
-mutsuzluk- mu dersiniz?
öyle dersiniz
belki de Tanrıya bağlayacak birileri çıkacak aranızdan.

bana soracak olursanız -yok gibi bir şeydir-
bir mevsim seçiyor gibi takvimden
eh iştee, diyorum ya
İnsan, yoksunluğu kadar insandır.

kimilerince umuttur
yani, işte kimilerince de umutsuzluk
bana kalırsa, bir hiçtir
tıpkı "hiçbir şey" gibi
hani -hiçbir şey- deriz ya sorulduğunda
-hiçbir şey-
yani nasıl desem işte;
gece değildir ama karanlıktır avlumuz.
komşularımız vardır ama yoktur.
amcam, çoktan ölmüştür ben büyüdüğümde.
diyorum ya işte
anlamıyorsunuz işte
insan sevildiği kadar insandır.
ve bir hiçtir bizi bu denli hüzünlendiren yalnızlık
hiç işte.

yani şimdi, - siz, bizim kim olduğumuzu biliyor musunuz? -
evet evet, siz, biliyor musunuz bizim kim olduğumuzu?
insanlığımız gibi?
iyi değil midir insan her konuda? iyidir.
yani iyidir insan olmak dışında.

Melih Tansuğ