Başı sonu tuzak yolu yürürken,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum,
Önümde tümsekten yamaç sürürken,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum.

Akıl mantığıma hükmeder olmuş,
Hayallerin tümü bir anda solmuş,
Ödenecek hesap vadesi dolmuş,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum.

Balçıktan çamurun içine batsam,
Tezekten yatağın üstünde yatsam,
Derdimi unutup sineye atsam,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum.

Cımbızla tutup da etimi çekse,
Canıma kastedip dizlerim çökse,
Ocağıma varıp darılar ekse,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum.

Zindan gecelere ışık yakmasa,
Bir kere gelip de yüze bakmasa,
Çaresiz duruma kafa takmasa,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum.

Etrafta kan emen tayfası varken,
Sürünüp durursun mesafe darken,
Namusu güç bela kuruyup arken,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum.

Üç günlük dünyaya geldim giderim,
Mahşerde sorsalar, Durup ne derim?
Zaten yaşamamış her gün beterim,
Boş verdim dünyaya aldırmıyorum.


Nesrin Önem Demir
03. 09. 2015