Mısralar anlatamaz kalem yazmaz hazzımı
Öyle bir yücedeyim yerin yedi kat dibi
Hem derdimi söylerim hemde türlü nazımı
Bazen küçük bir çocuk bazen dilenci gibi

Anlıma devşiririm yürekteki sızıyı
Yer yarama değdikçe her yanım şifa olur
Aşk arşda kalem olur değiştirir yazıyı
Canda cemii cefa gönülde sefa olur

Öyle bir yakındayım uzaklığım üşüyor
Yırtabilsem tenimi kıvrılıp kalsam orda
Başımı kaldırdıkça boşluk yere düşüyor
Varlığa karışmadan öylece ölsem orda

Süpürüp yele versem serimdeki pasağı
Yalanlığı yalayan bir garip rüzgar esse
Eşiklerden atlasam çiğnemeden yasağı
Kırardımya kalemi gözüm ikrara yetse

Bilmem kaç yerim kaldı kaç adım atacağım
Her nerede değilsem orası beni bekler
Kaç göz görecek beni kaçına bakacağım
Menzile varırmıyım zay olmadan emekler

Yanımdan gidenlere canımdan selam olsun
Geri dönün diyemem yolcu yolunda gerek
Bana bir kalem kafi yeterki kelam olsun
Bir gün ister yazarım bir gün istemeyerek

AYNACI