Havalar ne zaman güzel olsa
altın sarısı buğday başakları gelir aklıma
mutlaka sahibinin alın terinden
bir iki damla düşmüştür diplerine
ağızlarına testileri dayayıp da su içerken...


Havalar ne zaman güzel olsa
yurdumun uçsuz bucaksız ovaları gelir aklıma
bir başından bir başına
tek adımda geçsem derim şu Konya Ovasını
ya da Harran’ı tek başıma ben sulasam
bir baktım mı bir ucundan öbür ucuna gözlerimi alamasam...


Bahar serinliği duyarım yüreğimde
sıkıntılarım azalır beynimde ve her yerimde
gençliğim gelir ara sıra aklıma
ama yine de dönmesem o terör dolu yıllara
akıl ihsan eyleseydi keşke Rabbim
o yıllarda ki bütün kullara...


Havalar ne zaman güzel olsa
ta Samsuna kadar gidip bağırasım gelir
’’Memleketimi seviyorum hem de beş kuruş karşılık beklemeden.’’ diye
sesim duyulmalı o sahil kasabalarından şehirlerinden
Giresun’dan, Hopa’dan, Ordu’dan, Arhavi’den...


Zaman zaman içime kapanır ağlarım bir köşede
ellerimden kayıp yitenlere
beni öksüz koyup da gidenlere
insanlar arasında kin güdenlere...


Havalar ne zaman güzel olsa
genişler yüreğim, ayaklarım yere basmaz
ah be ömrüm
ah be yurdumun güzellikleri
havalarında var insana bir şeyler katan böyle özellikleri...