Bilirsin yüreği yufkadır devrilen zamanın
Acılar demlenmekte ömrümüzde
La mekana yaslanan kimliksiz benlikler kimin
Heyy ses versin çalınan lirik ezgiler
Ölümün vakti geldi
Zaman karanfillerin ölüm anı
Haydi yum gözlerini ölüme



Haydi as beni tomurcuğuna karanfil gecemin
Ben ölüme hazırım hazırım



Ya sen ecelim olacak mısın masum ömrümün
Haydi as beni o zaman
Ben hazırım
Cehenneminden kurtulma vakti geldi
Vakit o vakit zaman o zaman
İdamlık güllüm masum gülüşümle çocuk saflığında
Karanfilim ölüm gibi



Elleri kına kokardı anaların
Tomurcuk ezerlerdi zamanın dibeğinde
Gökyüzü sarnıcından süzülürdü güneşin alın teri
Çocuklar çelik çomak oynardı...
Zamanın sonsuzluğunda
Ve umutlar gömülürdü
Gece kapadı kirpiklerini
Ölüm gece gibi ölüm karanfil gibi



Haydi as beni tomurcuğunda karanfil gecemin ben hazırım
Ya sen hazır mısın çocukluğumun güleç yüzü
Tut ki çocukluğum topaç çevirir iğneli sandukada
Tut ki yangınlar sarar yüreğimin kuytularını
Yada zengin bir aileye verilen beslemedir...
Tok evin aç kedisi
İşte as beni karanfil geceme ben hazırım
Ölüm ilklerime kadar karanfil yangınları bıraktı


Mahmudiye Düzkaya

Mahmudiye Düzkaya