Sonbaharı hissederek uyandım bu sabah,
Üşüyen bedenim/miydi?
Yoksa ruhum/mu?
Yalancı ilk/baharlar geçti.
Şimdi hazan mevsimi.
Yiten gençliğim gibi,
Hüzünlü bir melodiydi hayat.

Kim bilebilir kaç sonbahar daha geçirecek ömür?
Umutsuz bakmıyorum da yorulduğumu hissediyorum artık.
Belki de yapılan haksızlıklar, söylenen acı sözler yıprattı.

Ben ne kadar yardım etmeye çalışırsam çalışayım
Memnun edemedim kimseyi.
Anladım ki boşa uğraş vermişim bunca yıl.

Mutsuz olmaya endekslenmiş gibi değilim de;
Kırdılar hassas ruhumu.

Sadece kendimi düşünemedim hayatım boyunca,
Fedakarlık da bir yere kadarmış, insanı yorarmış.
Anladım.

Hayatımdan teker teker gönderdim olumsuz insanları,
Bencilce düşünülmeden edilen sözler beni de karartmadan
El salladım hepsine arkaları sıra.

Şimdi...
Dökülen yapraklar, esen rüzgar, soğuyan hava
Bana iyi gelecek.

Merhaba son bahar, senden sonrası KIŞ...


Aylin AKGÜN
29 8.2015 Cumartesi 10.15