Gittiğin yollara serili papatyaları tozlu raflara kaldır
Ay ışığı ve güneş altında yürü selvi ağaçları ile örülü bir yolda
Güneş bir yandan alnını yaksın gölgelerinse geriye baksın
Günahı büyük bu gidişin cehennem ateşi gibi yakar bedenim
Beni kurtaracak olan yalnız ve yalnız minicik ellerin
Tamam tamam susuyorum konuşmaya mecal yok sen dinlemekten aciz
Virane bir şehir sarhoş bir adam geriye bırakarak giderken sen
Ben mahcup ellerim kanlı gözlerimde yaşlar akarken bedenim
Sana sarılmak ister tüm ruh halim ve bütün uzuvlarım
Biliyorum fazla abarttım bu defa ama bu son bilmiyorsun
Bu son çırpınış son nefes alışlarım bedenim alevli bir volkan
Sen ki bir serpinti serin bir esinti gün batımında güneşin bin bir rengi
Kurulan hayaller yıkılır sen gider arda kalır tüm boş vaatler
Haydi durmayın toplanın okunur ezanlar duyulur son salalar
İşte bir ömür ki koşar sana vakit durur ki bozuk saatler
Yazın taşıma bir koca beyit içinde gizlidir en derin manalar
Serin selviler altında yürürken sen gözlerim semada bir umut bekler
Sözlerin dudakların da sallanan son hançer cümlelerin yetmez romanlar kafi
Duymalımıydı bu sağır kulaklar ayrılık çığırtkanlığını
Görmelimiydi bu gözler son kez sallanan o minicik elveda ellerini
Kaldırımlar ahhh o boş ot bitmeyen kaldırımlar ben orda bıraktım dün
Tüm hayallerimi sarpa saran gençliğim şimdi bomboş kaldırımlar
Yürüdük yürüdük seninle sağımızda dozerler solumuzda tozlu yollar
Şimdi bomboş kalacak o kaldırımlar geçecek üzerinden dozerler
İnsanlar aç insanlar susuz elimde bir demet papatyalar
Serdim yollarına tüm gençliğimi umutlarım hayallerim
Diktim fidan gibi tohumları toprağa yeşertmek senin elinde
İstersen su ver yeşert istersen yok et lakin yok olmaz ki bu sevgi

Kanadı kırık kuşlar ahhh o yalnız çaresiz kuşlar beni bana hatırlatır
Sen yokken kanadım kırık dizlerim bağı çözük ulaşmanın imkânı yok
Sen çok uzak bir şehirde ben ki serseri bir ruh çırpınıp durur
Alabora bir tekne misali yalnız ve yapayalnız adada
Mahsur mürettebat boğulmuş yeni bir kaptan beklerken
Ben ki engin tepeler de senin kokuna hasret gözlerin de benliğimi arar
Ürperir nasırlı ellerim dokunurken dudaklarına canın yanmasın
Ben kökünden keserim bu nasırlı eller her dokunuşla acı vermesin
En derin denizlere yelken açarken bir balıkçı tayfası
Umutla atılır ya ağlar gözlerde bir umut yeşermesi
Şu küçücük bedenimde sevgi tomurcukları karıştır torağa
Yeşersin fidanlar büyüsün olgunlaşsın meyveler
Gideceksin bu kesin başka çare mi yok yollara serili bir ömür
Koyup giderken arkana bakmadan ben çaresiz çilekeş bir ömür
Ruh yorgun beden hastalıklarda bir serpinti bir esinti
Serin selviler yararken bulutları bir umut nefes tükeniyor son çare
Güneş batarken kısacık bir ömür kayar ayaklar altında bir beden
Haydi tamam susuyorum işte sana fırsat git haydi git bırak ellerim
Dualar tükendi fırtına bekler kapıda kapat kapılar ardında
Ben kalayım bırak kapat kapıyı zindanlarda sen özgür ben tutsak
İşte gidiyorsun hıçkırıklarda ben boğulurken bana veda derken
Sen karanlık yüzün belirsin arkandan koşan geri gelmesi imkânsız gölgeler
Yeter artık yeter geri dönsün dudakların ve ensemde nefesin
Çıldırtıyor beni bu buhran bu çaresizlik bu çilekeş bir hayat
Susuyorum susuyorum susacağım sonsuza dek sonuna dek
Ve elveda derken ayak seslerin birer birer azalır sesin şiddetin
Kaybolur gölgeler ay ışığı aydınlatır etrafın güneş batar
Sanki serili papatyalardan yansıyan ay ışığı sokak lambaların
Eteklerin savrulur rüzgârla dalgalanır sırma uzun uçları kırık saçların
Susuyorum biliyorum duymazsın artık çığlıklarım
Elveda derken ellerin susuyorum susuyorum son kez susuyorum...