Direnme özündeki güzelliklere ey insanoğlu!
Gün görmüş geçirmişliğin bir yere kadar
Döneceksin bir gün o çocuk saflığına yine
Her şeyin bir başı bir sonu
Bir de sonsuz olanı vardır
Gidenler dönmez geri malum
Her yaş aldığında olgunlaşacağına
Çılgınlaştığın da malum
Nice kıyametler koparıyorsun yeryüzünde
Kıyameti beklerken
İnsanlık tarihi yazmaya utanır bunları
Gerçekten

Ve
Bir gün…
Öyle bir kıyamet kopacak ki içinde
Varlığını unuttuğun
Ruhun arınacak günahlarından
Yaradan kutsayacak seni yeni baştan
Güneş yeniden doğacak bilinmedik renkleriyle
Yağmurlar bereket vefa aşk ve gül kokacak
Toprak ilahilerle yapacak her seher vakti doğumunu
Rüzgarlar şarkı söylerken nehirler coşacak
Bebekler bulutsuz bir gök altında doğacak
İyi ki doğduk! diye yükselecek
Çığlıkları gök kubbeye
Gamzeli gülüşlerle atacaklar ilk adımlarını
Annelerin ak sütleri ak günleri müjdeleyecek onlara
Babalar gurur duyacak helal lokmayla
Besledikleri evlatlarıyla
Avuçlarında umutlar biriktirecekler yarınlara
Mutlu ve özgür
Bilginin ışığında varacaklar doğrulara
Kalp gözüyle bakacaklar yaratılanlara
Kol kola koşacak tüm insanlar
Sevginin kollarına
Yurdunu toprağını bayrağını onurunu
Uğrunda ölmek için değil
Onları ölümsüz kılmak için çarpacak
Yürekleri
Kadın ve Erkek…
Aşık olmak
Birbirlerini tamamlamak
Ve Hayatı paylaşmak için yaratılmış olduklarını
Anlayacaklar

Bir dua yükselecek hep bir ağızdan
Tan yeri ağarırken
En yüce makama

Yedi kat dilek kapıları açılacak
BİR GÜN MUTLAKA…