Dostlarim kacar olmus benden,
Sitemlerim anlamsiz.
Hic kimse anlayamamis, belkide ben anlatamamisim kendimi dünyaya
Belki sadece yersiz susmus, belki cok fazla konusmusum.

Gidisinde ariyorum artik seni, taragindaki sac teli,
Aynadaki son parmak izi,
Resimlerde hapsedilmis tebbesümlerini.
Bir kagit kadar degil mis sende ki ömrüm, resimler kadar yasatamamissin beni
Ben öldükce sensiz her anda, sen sen unutmussun sevdigini.

Oysa ben seni, günesin dogusunda, ayin isiginda,
Yildizlarin sonsuzlugunda sevdim.
Ben seni, duvardan duvara degil yüregime cizdim.
Ne kadar silsemde seni artik yüregimden,
Geride kalan, kan ve izler var.

Olmuyor sevdigim, silinmezsin,
Konusmaya korkarim, unutmaya gücüm yok.
Sözlerimde yasatirim seni bundan böyle,
Seni sakli sitemlerime saklar,
Gecesi uzun sabahlarimda yasatirim.
Denizlere yazarim adini, yildizlara anlatirim derdimi,
Yüregimin kilitlerine kilit takar, hapis ederim seni icime.

Zormu gelir sevdigim, imkansizmidir dersin?
Sen git, ben seni tutarim.
Sen kac, ben yakalarim.
Sen unut, ben seni yeteri kadar hatirlarim.

Yasemin Sahin.