Bin dokuz yüz seksen üç yılı
Mart ayının sekizinci gününde
Toprağın kucak açtığı anlarda
Kara bağrındaki bütün çiçeklere

Güneş ısıtmaya başladığında suyu
Umutların devran olduğu zamanda
Laleler gıpta ile bakışırken zambağa
Nergisin kokusunu kıskandığı gün
Usulca goncalaştı beyaz zambak
Resmederek doğanın tüm güzelliğini

Bin dokuz yüz seksen üç yılı
Mart ayının sekizinci gününde
Aydınlatarak taç yapraklarıyla
Çiçekleşti beyaz zambak goncası

Sevgiye eş olan yıldızlar parladı
Hüzünlere kader olan gece ışıdı
Ay hilalleşip gözlerine kaş oldu
Güneş dudaklarda gülümsemeydi

Gönlünde buluna nurun yek kaynağı
Güzellik oldu yüzüne vurdu gülün
Gece siyahını saçına verdi gül nurun
Yüreği sevgiliye sunulacak gül oldu

Bin dokuz yüz seksen üç yılı
Mart ayının sekizinci günüydü
Kucakladı beyaz zambaklar gülü
Ondandır geleceklerde umut nuru

Gelincik, menekşe bütün çiçekler
Üzerine titredi beyaz zambağın
Lale rengin yeşilini verdi gözüne
Nura boyandı martın sekizincisi
Ufuklarda parlayan tüm yıldızlar
Resim oldu beyaz zambağın yüreğine