Bir Eylül akşamında,
Yalnızlığın kucağındayım, bu şehirde
Yağmurlu, bir günde,
Toprak, kokusuyla uyanıyorum
Sessiz,
Suların kucaklaşmasıyla akıyorum okyanuslara
Fütursuzca savruluyorum,
Rüzgarın hırçınlığıyla, alabildiğine uzaklara.

Gecenin koynunda sessiz çığlıklar
Peşindeyken yüreğimin
Kuş olup uçmak istiyorum,
Kırılmış bir kalbin kabuğunda,
İçine çekilmiş
Sızıyorum sessizce,
İçimi acıtan sızının acısıyla yaşarken kendimce
Kıymık kıymık cam kırıklarına basıyorum
Acımasızca, çıplak ayaklarımla, isyankâr.

Başımı kaldırıp gökyüzüne bakıyorum
Tanrıdan, huzur dilemek için
Neden, ben buradayım dercesine
Sancılı yakarışlarımı kabulleniyorum,
Sonra
Tanrıdan, beynimin kıvrımlarında sönen ışığı yakmasını bekliyorum
Aydınlık bir yol sersin önüme diye.

Ağlasam, gözlerimi yumup
Yaşlarımı silsen, acımı dindirsen
Yüreğimin çığlıklarını duysan
Gökyüzüne haykırken isyanımı.

Hangi ışığın altında kaldım ben
Yalnızlığın peşinde tutamadığım
Aşkın acısı mıdır?
Kalbimin kırıklığı mıdır?
Duygularımın yitirilişi midir ?
Nedir beni bu hale getiren?
Kaybetmek mi?
Aynalara küsmek mi?
Bu şehire küsmek mi?

Karmaşık duygular içindeyim
Her şey anlamsız,
Bir güç çekip çıkarsa beni buradan
Yok etse, sonsuzluğa
Yorgunum artık, çok yorgun.

Çerkez Kızı /
08.08.2015


Değerli Seçki kuruluna ,seçkiye değer buldukları için tesekkür ederim.sağolun.