Şu sehar vaktinde eylerim seyran,
Öten bülbül, açan güller perişan,
Bağa bostana ben olmuşum hayran,
Açan çiçek meyve olmuş perişan.

Bu ne haldir böyle gidişat kötü,
Eherleyin bana şu yağız atı,
Kuramam ki, asla küfürle çatı,
Yürek gönül sinem olmuş perişan.

Kefenim başımda taşır gezerim,
Mezarı kendime her dem kazarım,
Bu can feda Rabb’im sana yazarım,
Elim kolum kalem olmuş perişan.

Kardeş kardeşe hiç düşman olur mu?
Dine düşman olmuş, dine gelir mi?
Gözü dönen cani rahat bulur mu?
Özüm sözüm gözüm olmuş perişan.

Yer, gök sema üzülmez mi melekler?
Hani nerde, dua ile dilekler?
Güneş, ay, yıldız günleri elekler,
Yer, gök, güneş yıldız olmuş perişen.

Sanma insan Şirk’i nizam sizedir,
Düşüp küfre insanlığı ezedir,
Levh-i Kalem, vahiy Kur’an bizedir,
Aşık, kalem, sayfa olmuş perişan.

Cihan şimdi barut ile kan kokar,
İlim pınar harıl harıl nur akar,
Uyan kire, kendin odlara yakar,
Cihan, pınar, ilim olmuş perişen.

Ülkem birdir beraberdir kardeştir,
Tuzak kuran kanlı katil ve leştir,
Şirki, cehli, küfrü yenense baştır,
Birlik beraberlik olmuş perişan.

Feryadım var bu gün benim sizlere,
Hasret kaldık ehli iman yüzlere,
İnanmayın allı ballı sözlere,
Hasret, feryat, sözler olmuş perişan.

Cemal derki, gelin Hakk’a dönelim,
İblis’inde kızağından inelim,
Hep beraber gel, Burak’a binelim,
Hal, kal, Burak gidiş olmuş perişen.


Cemalettin GÜRPINAR