Gönül sustu kalem yazmıyor
Dostlar
Yurdumun üstünde
Dolaşırken kara bulutlar
Genç fidanlar
Toprak olurken
Gözyaşları sularken
Torakları
Ne gerek var yağmura
Kan gölü yurdum
Her gün ölüm
Kusuyor hainler pusuda
Gözler gülmeye çalışsa da
Gönül ağlıyor doyasıya
Hayat devam ediyor
Bu güzel yurdumda
Yaşamak güzeldi
Bir zamanlar
Ne güzeldi
Dostluk vardı
Sevgi vardı
Allah korkusu vardı
ne oldu bu güzelliklere
Rabbim sen yardım et
Merhamet et bu aciz kullarına
Şehit annelerine
Sabır eğle
Yanan yüreklerine
Biraz ferahlık ver
Askerlik yapan gençlerimizi
Sen koru ya rabbim
Sen koru
Zalimleri hainleri
Sana havale ediyorum
Sen Kahhar isminle
Kahret ya rabbim
Kahret
Bu dizelerimi yazarken yakılan zeytin ağaçlarını dinledim gördüm kahroldum çok geçmedi bir şehit haberi ile titredim Şırnak tan gelen
Dinmeyecek gözyaşları dinmeyecek
Dinmeyecek dindirmeyecekler
Ayşe Karan