şehrime bomba yağdığından beri kış çürüğü yağdı saçlarıma
ömrüm başka iklimlere sürgün
yarım kalan sevdalar başka lisanlarda aynı acıyı yaşar
roza şehri satılan kadın
üç kuruş bomaya süt kokan çocuklar kurban verildi


şavaşın celatları ölüm kokulu iris çiçekleri serpti
kefeni yırtık ömürlerin üstüne
kış çürüğü renginde çocuklar ölümün alnınan öptü
cennet kuş cıvıltısı eşliğinde dünyaya bir tutam merhamet bıraktı
roza şehri satılan kadın
yüreğinde kış çürüğü ömründe ölen çocukların merhameti saklı


kış çürüğü ölen çocukların sesizleşen sesi gibidir roza


ben seni hep gizli sevdim dedi şehri satılan kadın
şimdi yarım kalan sevdası sürgün yemiş
gizli bir sevdanın hazin sesiydi uzaktan duyulan
kırgın suskun utangaç
ölüme yenik
aşkını söylemayi unutan
şimdi sahipsiz çocukların ölümüne tanık
tanıdık
tankların gölgesinde güneşi kaybolan kadınların ağlatan yalnızlığı
şimdi kulağına fısıldam
yarım kalan hayatımın kış çürüğünü
bana beyaz beyaz yağarmısın ömrüm


roza şehri satılan kadın esir düşen güneşin kızları
bakır tenli çocukların diyarı
kan lekeli özgürlüğün demir pençesi
ne zaman beni okşasa
kabuk tutan kış çürüğü ölüm kokar


roza şehri satılan kadın ağlıyor bu gece


Mahmudiye Düzkaya