ARGUVAN GÜZELLEMESİ
Kimse bilmez iken senin adını,
Daim dillerdeydin, bahset Arguvan.
Herkes bilir oldu, şimdi adını
Türküler diyarı, cennet Arguvan.

Arguvan’dan çıksam yukarı doğru,
Ağaçsız, susuzdur görünür Uru.
Yağarsa havanın karı, yağmuru
Seyret bereketi, seyret Arguvan.

Çavuş Gediği’nden sola el eyle,
Bozan’la Çavuş’u görürsün şöyle.
Uzaktan Kuşu’ya bir selam söyle,
İçinden geçeni, beklet Arguvan.

Geldik şimdi Akören’in başına,
Kurban olsam toprağına, taşına.
Kaşık sallayayım kenger aşına,
Damakta tadımdır, lezzet Arguvan.

Eymir’e gelince bak sağa sola,
Köy meydanında ver, sıcak bir mola.
Sağlı sollu evler yapılmış yola,
Buraya taşınsın, sabret Arguvan.

Kızık’ta gezilir Balıklı Pınar,
Suyundan içmezsen, yüreğin yanar.
Kızlar Çukuru’ndan bakanlar anlar,
Tapınılacak yer, mabet Arguvan.

Güngören, Kömürlük sonra Haraba,
Hepsi candan sever, hepsi akraba.
Gökağaç’a benden selam, merhaba!
Gönülden sevene, hikmet Arguvan.

Uzaktan görünür, Yama Dağları,
Başından gitmez ki dumanla, karı.
Aşağısı bizim Atma yurtları,
Dost ile düşmanı, titret Arguvan.

Kartan’dan geçerek Halpuz’a vardım,
Eski günlerimi hasretle andım.
Bağlar’da kendimi cennette sandım,
Hacı’yı dinlet de özlet Arguvan.

Karayük’ün önü bağ ile bostan,
Okumuş yazmışı, dillere destan.
Şemsi Belli gibi bir şair dosttan,
Bize sevgi, saygı öğret Arguvan.


Gürge’yle, Minayik sonra Çayırlı,
Ozanlar, deyişler türkü diyarı.
Köylerinin tümü Oğuz boyları,
Ne kadar övünsen, kıymet Arguvan.

Fırat’ın suları baraj doldurur,
Morhamam sıcağı başak oldurur.
Arıt’ta köylüler mahsul kaldırır,
Terimi soğutan, şerbet Arguvan.

Bir de uzanalım İsa Köyü’ne,
Gani Baba düşecektir önüne.
Yükledi mi buğdayı traktörüne,
Doldur ambarları, gayret Arguvan.

Sülmenli’yle Ektir yemyeşil bahca,
Gedikten aşınca gelir Asmaca.
Sabahtan akşama varırsın anca,
Yolların bozuktur, hayret Arguvan.

Biraz da gezelim Musu, Maman’ı
Etrafı çevrili meşe ormanı.
Gel de hatırlama İlyas Salman’ı,
Vefalı, hatırlı, hasret Arguvan.

Dört yanı dolandık yorulduk şimdi,
Ayranlı çorbanın vakti de geldi.
Kömbeli, köfteli, yufka ekmeği
Yiyip de duyalım, hürmet Arguvan.

Dağlarında bülbül öter, seslenir,
Her köyünden bin bir türkü derlenir.
“Ah aman” ı boldur, gözler nemlenir,
Yürekten yaralar, gurbet Arguvan.

Halkımızın gözü gönlü hep toktur,
“Arguvan Havası” bilmeyen yoktur.
Arguvanlı’yım demek, mutluluktur,
Başardın bu işi, şükret Arguvan.

Aşık Bektaş’ı anmasam olmaz,
Seyit Meftuni’nin yeri hiç dolmaz.
Arguvan türküdür, türküler solmaz.
Söyle türkümüzü, söylet Arguvan.

Geri kalma, hedef şimdi ilerde!
Derdimizi anlat, o türkülerde.
Önderin Ata’n, mihmanındır dede,
Haykır sözlerini, dinlet Arguvan.
Nursel Camcı- 2011