BU İNSANOĞLU

Akıl denen melaneti, kılavuz etti yıllarca
Binlerce yıl inadından, caymadı bu insanoğlu
Medeniyet diye diye, yıktı yaptı defalarca
Taş üstüne bir kaç taşı, koymadı bu insanoğlu

Ben diyerek vurdu dibe, aldırma biz demesine
Bu âleme ana diye, saldırıyor memesine
Obur gırtlağı yüzünden, bakamıyor sinesine
Bunca hakkın kelamını, duymadı bu insanoğlu

Riyakârlık mayasında, sorarsan doğuya âşık
Sevdası yarım dinlidir aklında dolaşır kaşık
Akbaba yavrusu gibi, ağzı gün boyunca açık
Tüm hayvanat doydu gitti, doymadı bu insanoğlu

Dokunursan bam teline, hemen ipe un serer
Dünya kendisinin zanneder, diğer canlıları sürer
Senet verir tapu alır, teli çeker duvar örer
Bu koskoca kâinata, sığmadı bu insanoğlu

Toprak ana üzerinde, ondan aç gözü yoğudu
Hırsın tezgâhına varıp, fitne fesadı dokudu
Ben özgürüm diye diye, fıtrata meydan okudu
Rabbin hatırını bile, saymadı bu insanoğlu

Tek zevk alan canlı odur, şerefsizliğin çarkında
Ömür gelir geçer ama, hâlâ azıtır kırkında
Nerde melanetlik görsen, o vardır taşın altında
Rahmet misali gönüle, yağmadı bu insanoğlu

İbret almayı bilmedi, her gün bir kaç mezar kazdı
Çiftçi Baba’da onlardan, kanma böyle şiir yazdı
Vuslat yolunu kapadı, daha başlamadan sızdı
Zulmü Allah için bir kez, boğmadı bu insanoğlu

AHMET ÇİFTÇİ (ÇİFTÇİ BABA)