Hepimizin Adem ise atası
Niye ademlerce yerilen benim
Dünyayı paylaşmak kimin hatası
Nesline nihayet verilen benim

Bir ağacın ayrı ayrı dalları
Bidayetten beri ayrı yolları
Bir olana çağırınca kulları
Tutulup çarmıha gerilen benim

Kendimi kimseden üstün görmedim
Goncaları alıp diken vermedim
Tenime boyayı kendim sürmedim
Niye sınıf sınıf görülen benim

İnsanlığa yetmezmiydi kainat
Herkes nasibine etse kanaat
Yaşamak var iken birlikte rahat
Evinden yurdundan sürülen benim

Biçare yaşarken garip çöllerde
Bir metaya döndüm haris ellerde
Adını da bilmediğim ellerde
Az bir paha ile verilen benim

Cefamıdır kula kuldan hediye
Tahammülü unutmuşuz ne diye
Kendimce fikrimi söyledim diye
Işığına perde gerilen benim

Taze bir fidanken hayat yolunda
Goncalar açmadan soldu dalında
Yürüyüp giderken kendi halında
Vurulup yerlere serilen benim

Bu yanlış gidişe bir düzen gerek
Dünya güzel sevilerek severek
Vuslatın zamanı yakın diyerek
Her sabah yeniden dirilen benim

Yoğrulsa da ömrüm binbir acıyla
Mesudum giydiğim şeref tacıyla
Buğulu gözlerde kirpik ucuyla
Ufuklara tül tül örülen benim

Mutlu günler gözlerimde serabım
Malum olsun size hali harabım
Öksüzdür mimberim mahzun mihrabım
Camisine tankla girilen benim

Şu fani dünyada bir gün görmeden
Fidan olup gonca güller vermeden
Gözleri açılıp güneş görmeden
Beyaz kundağında vurulan benim