Bilgiye açtı çocukluğum
Öğrenerek doyurdum.
Kurdu kuşu,
Börtüyü böceği,
Ağacı çiçeği,
Havayı suyu,
Sıcağı yazı,
Kışı ayazı,
İyiyi kötüyü,
Her bahar kim? seriyordu
Ayaklarımın altına yemyeşil örtüyü.
Analar nereden biliyordu
Süt vermeyi bebeye
Her gün bitip
Nasıl? dönüyordu geceye
Kim ?süslüyordu pırıl pırıl yıldızlarla göğü.
Güneş her sabah nasıl? gülümseyerek bakıyordu bize
Peki bulutlar nasıl da bu kadar ağlayabiliyordu.
Sıcak nasıl? yakıyordu insanın tenini,
Ya kim? armağan etti ışıl ışıl gözlerimi.
Arkası bitmeyen bir sürü sual...
Büyüyünce ne olacaktı?
Başım göğe mi varacaktı.
Neydi amaç, etiketin ne önemi vardı.
Oysaki önemli olan insanlıktı.
Sorardım hep...
Soramayan büyüklerime inat
Sorgulamıyorsanız hala bir şeyleri
Göremiyorsanız ki gerçekleri
Bir arpa boyu yol almamışsanız hayattan,
Söyleyin ot gibi büyümeye değer miydi?
Şimdi varın siz bulun şiirimdeki günceyi...

Selda Akçay...