kulak ver çığlıklarıma dinle sevgili!
umudumun sonu sensizlik olmuş
kaçıncı gemi kalkıp gitmiş bu limandan
uzun siren sesleri rıhtım taşlarını kaç defa yalamış
kaç gözden yaşlar akmış gidenin ardından
vedalar
elvedalar
kaç kez yankılanmış kulaklarda
umudumun adı sensizlik olmuş…

yollar kaç sevdalı gönlü ayırmış bir birinden?
ellerinde kaç gül kurumuştur gidenlerin bıraktığı
zamanın anlamsız kaldığı
geçmek bilmediği
kaç ayrılık vakti dolmuştur seven gönüllere…
umudumun adı yokluğun olmuş…

bir hiç uğruna geçip giden zaman harlamış tüm ateşleri
sevip sevip sonra da delice yanmakmış aşkın aleviyle
yokluğuna katlanmak belki de yok olmakmış
yalnız kaldığın o zifiri kapkaranlık gecede
umudumun adı hasret olmuş…

yana yana geçen zaman dindirmezmiş acıları
önce kor ateşler dağlar bedenini
sonra küle dönermiş
yanıp yanıp yanmaz olurmuş yürekler
bir koca yara açılırmış gönülden içeri
baktıkça yandığını hatırlarmış insan
umudumun adı ayrılık olmuş…

umut umut edeninmiş…
yaralasa da hayat
yaralasa da aşklar umudun yolu nefesmiş
umudumun adı sen olmuşsun…

unuttu gülmeyi sensiz bakışlarım
unuttu aynalar gülen gözlerimi
geceler süzülür gözbebeklerimden simsiyah
kor ateş içten içe yanar bedenimde
yüreğimi sarıp sarmalar közler
umudun adı sana yanmak olmuş…

hislerimi kuşatır prangalar
mevsimli mevsimsiz hüzün yağar üzerime
düşmedik yıldırım kalmadı yüreğime
yükselen sessiz çığlıklarımı da duyan olmadı
gözlerim kimse için inan bu kadar ağlamadı
umudun adı sana umutsuzca ağlamak olmuş…


//Yüzümdeki, yüreğimde ki umutsuzluğu maskeler bile gizleyemedi…//


Mustafa KARAAHMETOĞLU
16.07.2015