Gözler gülümseyerek bakardı hayata
Kahkahaların sesi uzaktan duyulurdu
Sevinç yumağı mutluluk örerdi
İlmek ilmek dokurdu
Göreni hayran bırakacak kadar
Şimdi ise arar oldum benliğimi



Nasıl da umutlarım vardı yarınlardan
Hayalini kuruyordum
Paramparça olacağını bilemezdim
Sinsice saklanırken ardıma
Örümcek ağlıydı gözlerim
Perde çekilmişti üzerine
Arasam da, bulmak zordu benliğimi



Meğer sahte yüzlerin esiri olmuştu
Maskelerin altında saklanırken
Çevrilmişti yönü suskunluğun içinde
Şimdi içi dışı kin nefret dolmuştu
Güven desen çok uzaktı
İçimi yakıp kavuran kordu benliğim



İmkansızı bulmak gibi bir şeydi artık
Bunca yaşananlardan sonra
Avunduğu anılarından fayda yok iken
Mantığına sığmayan çabalarıyla
Neyin ne olduğunu bilmeden
Peşine düşüp bulmak için benliğini



Kanadı kırık acı çeken kuş gibi
Çırpınışları boşuna kafesinde
Avazı çıktığınca bağırır
Duyanı olmasa bile etrafında
Yinede vazgeçmez direncinden
İstediği sadece huzuru tatmak
Bulana kadar aramalı kaybolan benliğini



Nesrin Önem Demir
15 08 2015