som karanlık acı bir son
leş gibi kokuyor ayazda anason
buz gibi yazı.. doldur saki bir kadeh sun
beni git..git beni... cümle k/alem sarhoşusun



kaç kelime eklense de kifayet etmez artık
yırtılır an kınından çıkan hançerle amansız
tüm acılar kan kokuyor zamansız


dilimde bakır tadı kekre yakıyor


cansuyu sızım sızım akıyor
bir soğuk yel savruluyor
kuzey buz denizi kıyılarında
açar mı kardelen kıra kıra buz dağlarını...



ben zamane demircisi kawa
kaldırıp yerden yere kendi tenimi
örse koysam kalbimi vur ha vur çekiç çekiç
isteseydin ellerim de çiçek açar keskin kılıç


kalsın artık istemem sözünü hiç
sen sırrını bir dikişte iç
zulana sakladığın piç
uluyor çakal...



som karanlık acı bir son
leş gibi kokuyor ayazda anason
buz gibi yazı.. meze diye şiirlerden
beni it..it beni... düşerim ellerinden



yarı gecelerde seğirtip türkülerden
göçebe türkmen çadırları gibi kaldırıp kendimi
karakalem gurbeti çizer gibi düşerek
yüreğimde acılarla dövüşerek
bölüşerek yollara
gitmek...



kızıl kızıl ırmak gibi
yeşil yeşil yaprak gibi
mavi mavi yanmak gibi
bir kötüye kanmak gibi gitmek...


ırmak yolun da kızılağaç gölgesi
şimdiler de bir yığın yaprak sesi
kuru dalların tükenirken nefesi
bütün dağlarda bozuk yollar o fırtına buralı değil...



yağmur kokusu sinmiş toprağa
...............................diri diri gömülmüş her günün
kahpelik yüreğine örülmüş
uzakçıl ya gülüyor çakal
hoşçakal...