Gün doğmadan uyandı

Çapar oğlan,

Hemen yollanmalıydı , vakitlice

Giyindi apar topar

kendi halince

Kasketi de taktı, tamamdı

Öyle dönüm dönüm toprakları yoktu

ama sadıktı Çapar Oğlan

Anasından,atasından öyle görmüştü

Nankörlük yapmayacaktı

Bereketsiz, taşlı topraklar düşmüştü kısmetine oysa

İnanmıştı Osman Ağa’ sına

güvenmişti Osman Ağa’sına

Yıllarca o ekip, biçmişti

Baba yadigarı toprakları

sonra nasıl olduysa

İşler iyi gitmemiş

bu çorak yerler kalmıştı

Çapar Oğlana

kendi yağıyla kavrulur,

Zeynebini de aç bırakmazdı ya

Şükür razıydı Hak’tan gelene.


Bir yol bulmalı diye düşündü,

ağır ağır yollanırken

Bir çift de öküzü olaydı

Ah ahh !

Bıkmıştı Osman Ağa’sından

Ondan, bundan öküz istemekten

bıkmıştı herkese yüz eğmekten

Sabır dedi kendi kendine

Derin bir nefesle nefeslendi

Derin çaresizliğine hayıflandı

Biraz yorgun ,biraz kararlı,

devam etti yoluna

Bilirdi ki ,

Kaybettiği her an ona zarardı


Savurdu tohumları bin bir umutla

Kanatlandı bir kuş misali umutları da

Evet, bu sene mahsul iyi olmalıydı

Sağlam tohumlar ekmeliydi

toprağın bağrına

Öyle ki utanmalıydı

verilen bu emeklere

Yetim bir çocuk gibi

tutmalıydı elinden toprak,

Sevmeliydi toprak Çapar Oğlan’ı

Bu hayalle sildi güneş yanığı tenindeki terleri

Bu hayalle doğrulttu,

Yorgunluktan bükülmüş ,

iki büklüm belini…

15.08.2015

A.C.