1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
950
Okunma
Yagmurdan sonra icilen sade gazoz anisina...
sen,
kendiliğinden süzülen
gözyaşımın masumluğunda,
sevdamın kucağında
gönlümü uyuttuğum
sen, 22.22 duasında
hatırlanma ümidimin
zayıf olasılığı
her bakışına
ayrı bir kadeh kırdığım,
bir araba dolusu
çocuk gülüşü misali
kıskıvrak sarmalandığım
oysa
bir o kadar yıllanmış...
sen, günüm kadar mavi
yarınımca pembe
şu anin gerçekliğinde
parça parça
ve yopyekün
kaderimi ağlatan
suskunluğun ısrarında
ölüm kadar kesin
nefesin kadar yakın
ve
bir o kadar uzakta
çayımın buharına
dumanımın boşluğuna
düşlerimin yırtığına
adını üflediğim gazel...
Cevap Yaz