KÖYÜME GÖRESİM ÖZLEMİM BİTMEZ

Çocuk yaşta köyden evden ayrıldım
Köyüme göresim özlemim bitmez
Seneler su gibi geçti yoruldum
Köyüme göresim özlemim bitmez

Sabahın beşinde işe giderdik
İşler bitsin diye çaba ederdik
Koyun kuzu hatta inek güderdik
Köyüme göresim özlemim bitmez

Her hanede tandır ocak yanardı
Mayalı pişerdi kazan kaynardı
Sokak havlular da çocuk oynardı
Köyüme göresim özlemim bitmez

Konu komşu herkes bilir huyunu
İnsanlık var idi kazmaz kuyunu
Eşlerim garabaş billik oyunu
Köyüme göresim özlemim bitmez

Çalışkan insana bakar kuşuna
Kızlar toplanırdı çeşme başına
Taşı toğragına suyu aşına
Köyüme göresim özlemim bitmez

Zalım gurbet benim ömrümü içti
Canıma okudu kefenim biçti
Saysam sayılmaz ki kırk yılım geçti
Köyüme göresim özlemim bitmez

Horozlar öterdi Kangal ulurdu
Kerpiçten evleri serin olurdu
Resuli huzuru arar bulurdu
Köyüme göresim özlemim bitmez
...........14.08.2015
Şiir:Resul Civcik-Ayrancı Karaman
Fotoğraf;Anonim