Etraf gürültü artığı
Etraf kalabalık karanlığı
Umarsız sağ duyum
Kırgın ışıkların sessizliğinde
Arsız kaçışların keskinliğinde
Ahh ahh
Sazsız sözsüz geçer aşklar
Bir bir dallarımı suya değdirir
Sonra ayaz dile gelir
Salkım saçak buzla kaplanır her tomurcuk
Gölgemde dinlenen ceylan yine donar
Gözleri güzelliğini unuttukça
Nedenini bana sorar

Kurt yarasına tutulmuş tavşan oldu ürkekliğim
Telaşlı bakışlar aksıklığıyla engelli
Oysa faldaki kalp hiçbirimizin değil
Uzak tepelerin efendisi çınarın gövdesinde atışları
Ulaşmak zor ulaşmak intizar peşi

Önderliğine sığınılacak
Eller ayaklar lâzım
Doğruluğuna şaşılacak
Bakışlar lâzım
Işıltısıyla dirilip
Işıltısıyla yaşatacak
Ve söndüğü anda
Ve yüzü döndüğü anda
Ölüme gark olunacak
Bir ruh lâzım

Gözlerimin parmak izine çizdim bu ilanı
Duyulur mu
Var mıdır bu özelliklerde hayat kokanı
Bulunur mu
Gelir mi yamacıma
Saklılarımı bulur mu

Ve verdim kararımı ölüm el verene kadar
Vazgeçmeyeceğim
Çiçeğe durdukça nergizlerim
Kazdığım mezara umutlarımı gömmeyeceğim
Bahar yaprağında yeşilken inadına
Uymayacağım bu düzenin fitne fesadına...

ASLI DEMİREL...