3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1161
Okunma
Neydi bilmem, neydi sorsam, inci yaş dolmuş gözün,
Gölgelenmiş bağ ve bahçen, târumâr olmuş yüzün.
Şimdi sönmüş gökte âteş, sanki kaybolmuş yazın,
Kâinât’ın sırrı, bildim, vazgeçilmez âh hüzün...
Hep bürünmüş gamla keder, dertle yırtılmış şalın,
Darbe almış bin yerinden, her sefer batmış salın.
Bir teselli! Hep uzanmış, tutmamış, kopmuş dalın,
Sen gülersen gam biter yâr, neş’e çağlar hep sazın...
Durmadım, yazdım şiirler, kıymetim bilmez ama,
Yâr, ümitsiz olma sen hiç, parlasın gökler, semâ.
Tütse, görsem şen yürekten sevgiler hep dâima,
Her sabâhın nûrla dolsun, bitmesin hiç gündüzün...
Hâlenur Kor
(fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün)
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz